Big security & rambak

Wanneer mijn eerste wekker (de kaketoe) is afgegaan, kan ik altijd nog even lekker blijven liggen tot de wekker van mijn telefoon af gaat. Ik kan elke ochtend lekker rustig wakker worden en luisteren naar het geluid dat de bezem maakt bij het opvegen van de gevallen bladeren. Zo’n leuke heksenbezem zonder steel! (:
Na het douchen is het tijd voor een ontbijtje. En dan bedoel ik geen boterham met kaas elke dag! Soms heeft mijn papa een lekker ontbijtje voor me gemaakt of meegenomen. Dan kom ik beneden en dan zegt hij dat hij al een stuk zalm of een steak voor me in de pan heeft gegooid. Nom nom, lekker rijst erbij en dan kan ik lekker ontbijten! Soms ook gewoon met een geroosterd broodje met chocopasta of ei, hoor!

Dan word ik om ongeveer 7:30 uur opgehaald door de school driver, in de schoolcar. Soms is hij er al om 7:20 uur, maar soms ook pas om 7:50 uur. Dat maakt het inschatten een beetje lastig en daarom moet ik soms nog even de laatste happen van mijn ontbijt naar binnen werken of mijn schoenen aandoen als hij er al is. Dat vindt hij niet zo erg, kan hij mooi even de auto wassen!
“Fjiet fjieuw!”, zegt het altijd beleefde beeldje bij de voordeur als ik naar buiten loop. De deur van de schoolcar wordt dan al netjes voor me open gehouden, zo beleefd! De driver is ongeveer even oud als ik en spreekt niet zo goed Engels. Hij is wel altijd erg enthousiast en wil me graag vragen wat ik bijvoorbeeld in het weekend heb gedaan. Dan pakt hij onder het rijden even zijn Google Translate erbij om te kijken wat ik heb gezegd! Als ik dan vraag wat hij heeft gedaan in het weekend zegt hij vaak: “sleeping! Haha”. Ook lachen we samen altijd om het vrouwtje op de radio die een piepstemmetje en een lach heeft alsof ze een tekenfilmfiguur is! Soms moeten we ook even tanken onderweg. Hij hoeft de auto hier niet voor uit te stappen! Bij het tankstation staan allemaal mensen te wachten die alles voor je regelen! Lekker makkelijk zo. Naast dat geniet ik onderweg gewoon lekker van de mensen in het verkeer. Om de paar minuten geeft de driver even een drumroffeltje op de toeter, omdat hij weer een scherpe bocht moet maken en niet kan zien wat eraan komt, auto’s zomaar willen invoegen of mensen zomaar willen oversteken.

Bij school gaat alles op het teken van de fluitjes. Er staan meerdere security mannen op verschillende plaatsen die het verkeer regelen op het schoolterrein. In Nederland worden de basisschool leerlingen vaak door mama of papa gebracht en opgehaald op de fiets. Je ziet dan allemaal fietsen (met kinderzitjes) bij het schoolhek staan met kletsende ouders er omheen. Zo gaat dat dus niet op deze school! Hier worden zo goed als alle leerlingen met de auto gebracht. De auto’s rijden braaf het aangegeven rondje. Wanneer meneer security op zijn fluitje blaast mag de volgende auto komen. Hij opent dan heel netjes de deur van de auto en groet de leerling. De leerling zwaait nog even naar zijn vader, moeder of chauffeur en dan blaast meneer security weer op zijn fluitje.

De straat van de school is ’s ochtends aardig druk. Er staat dan ook vaak een lange rij auto’s voor het kruispunt te wachten. Mensen op scootertjes denken dan dat het handig is om hier voorbij te willen gaan op de andere weghelft. Vervolgens kunnen ze er nergens meer tussen en staan ze op de verkeerde weghelft te wachten, waardoor wij soms ook weer even moeten wachten of een rare slinger moeten maken om de tegengestelde richting uit te gaan. Elke dag en nog steeds vind ik het grappig. Mafketels die Indonesiërs in het verkeer!

Wanneer de schoolcar aan komt rijden vlakbij school, haast meneer security die bij de weg staat zich al naar het hek. Aan het hek hangen namelijk de pasjes voor de visitors. Ik krijg elke dag een visitors pass en lever deze op de terug weg weer in. Elke dag! Iets met immigratie ofzo? Prima, doe ik dat.
Soms vindt de driver het grappig om expres een stukje verder te rijden dan nodig is, zodat meneer security extra ver moet lopen om mij de visitors pass te geven.
Dan rijden we door tot de meneer security waar alle leerlingen uitstappen. Die opent ook voor mij altijd netjes de deur en groet me goedemorgen. De driver zegt altijd vlak voordat we bij hem zijn de naam van deze meneer security, maar dan met een andere beginletter. Ik denk dat dat woord dan lijkt op iets dat te maken heeft met dik ofzo, want de driver maakt er dan altijd een gebaar van een dikke buik bij. “Big security, big security!”, zegt hij dan altijd als meneer security de deur voor me open doet. Elke dag giert hij nog steeds om zijn eigen grapje. Meneer security reageert daar dan weer op met dat de driver juist dik is, want hij doet nooit mee aan de taekwondo training elke vrijdag na school en meneer security wel.

Als ik het kantoor binnen loop is iedereen altijd al aan het werk. Sommigen zijn er al om 6:15/6:30 uur! Anders staan ze zo lang vast in het verkeer, zeggen ze. En zelfs dan hebben ze nog tijd om voordat ze weggaan nog hapjes te maken! Er worden vaak zelfgemaakte hapjes mee naar school genomen. “Try this, try this!”, wordt altijd naar me geroepen. Dat is natuurlijk nooit een probleem! Ik ben altijd in voor hapjes als bijvoorbeeld pisang goreng (gefrituurde banaan). “Vanmorgen gefrituurd”, zegt ze!

Als er in Nederland een leerling jarig is krijg je als docent vaak een lekker chocolaatje ofzo. Hier kan ik bijna elke dag taart eten als ik wil! Want ja, er worden gewoon taarten meegenomen naar school die zo groot zijn dat de klas het niet op krijgt en ook het personeel vaak niet eens. En niet alleen taarten, hoor.. Laatst was er een leerling jarig en zijn ouders hadden gewoon een complete maaltijd meegenomen als traktatie voor alle docenten! Met rijst, kip, rambak en nog veel meer! Weten jullie wat rambak is? Ik wist het in ieder geval niet.
Ik zat toen een beetje moeilijk te doen om de noodles op mijn lepel te krijgen. “Just eat with your hands, ms..”, zei een van de docenten. Prima! Lekker met mijn handen eten, hou ik wel van.
Een andere docent was al uitgegeten, maar had nog een restje op zijn bord liggen. Hij zag me kijken en vertelde me dat wat er nog op zijn bord lag koeienhuid is en dat hij dat dus niet eet (hij eet vegetarisch). Ik dacht toen even terug aan hoe ik van alle verschillende dingen gewoon een beetje op mijn bord had gegooid. “Uhm.. So I just ate cowskin..?!” Alle docenten vonden dat natuurlijk enorm grappig.. Rambak dus.. Rambak is koeienhuid. Dus nu weten we dat.

Normaal gesproken wordt er lunch voor me besteld op school. Ik mag kiezen of ik Indonesische of Westerse lunch wil. Tot nu toe heb ik alleen nog Indonesische lunch gehad op school. Het is elke dag weer een verrassing wat ik krijg en hoe mijn naam geschreven wordt. De lunch komt in een doorzichtig plastic bakje, met allemaal verschillende plastic zakjes en zo’n leuk lepeltje erin. Vaak is het erg lekker, maar soms kom ik ook wel eens dingen tegen die me.. Tja.. Aanstaren ofzo. Ik vond eens een zakje dat helemaal zwart was van binnen. Toen ik goed keek zag ik allemaal kleine tentakeltjes in dat inktzwarte plasticzakje. Ja, die heb ik toch maar weggegeven.

Ik vind het ook altijd leuk om te zien wat de leerlingen voor snack hebben meegekregen om te eten om 10:00 uur. Ik heb veel rijst gezien, maar bijvoorbeeld ook fruit, donuts, een pak koekjes, croissantjes en noodles.
Na de snack mogen ze buiten spelen. Overal rennende kinderen met lachende gezichtjes. De oudere jongens, waaronder mijn broertje Michael, spelen graag basketbal. Er is een basket op het plein die erg laag hangt. De paal is inmiddels ook niet meer helemaal recht, aangezien er al aardig wat jongens aan gehangen hebben. Dan komt er ineens een groepje meisjes voorbij die om de beurt een papieren vliegtuigje gooien en in de split springen voordat het vliegtuigje landt. Oké, ze bedenken de leukste en gekste spelletjes.

De meeste leerlingen van de Semarang Multinational School hebben een Indonesische nationaliteit (60%). Dat hoeft natuurlijk niet te betekenen dat ze volledig Indonesisch zijn. Daarna komen de grootste groepen uit Korea en Japan, beide 10%. De rest is een mengelmoes van veel verschillende nationaliteiten. Er zijn ook een aantal Nederlandse leerlingen. Eentje vroeg me eerst een beetje verlegen in het Engels of ik uit Nederland kom. Daarna durfde ze pas in het Nederlands te zeggen dat zij ook Nederlands kan spreken
Alle leerlingen hebben een schooluniform aan. Je kan een batik blousje dragen, een wit blousje, een groene polo of een wit sportshirt. Leuk om al die leerlingen zo te zien. Zijn we in Nederland niet gewend!

Na een schooldag zeg ik eerst even gedag tegen mijn konijnenvriendjes (ja, er zijn twee konijntjes op school die van ouders van een leerling zijn) en daarna word ik weer thuisgebracht door de school driver. Als we bij meneer security bij de uitgang komen doet de driver ineens alsof hij hem niet ziet en kijkt hij expres de andere kant op. Ik moet natuurlijk ook meedoen, anders is het niet grappig. Pas als meneer security op het raam klopt ‘zien we hem ineens’ en kan ik hem mijn visitors pass geven. Driver-security humor, you gotta love it!